E+D

[lang_gl]Poucas veces se conseguira achegar a experiencia de recuperación de información dunha base de datos tanto ao método cotiá de rebuscar nunha pila de CDs nunha tenda de discos,por exemplo, ou á exploración de portadas nunha libraría.

oSkope é un proxecto que se mergulla no complicado mundo dos buscadores aportando unha idea que non é nova pero si novidosa na súa factura. Non é nova porque se trata da vella teima de achegar ao usuario á busca dixitalizada de elementos a través dunha interface que simule experiencias similares da vida cotiá, pero si é novidosa porque desta volta o proxecto non se queda nunha proxección metafórica de elementos visuais que simulan obxectos da realidade senón que, indo máis aló, propón realizar buscas dentro dun espazo que simula unha mesa de escritorio.

oSkope conta cun motor de busca que lle permite aos usuarios elixir entre catro fontes -libros en Amazon, vídeos en YouTube, artigos de segunda man en eBay e imaxes en Flickr- para logo presentar os elementos nun símil de espazo recoñecible por calquera: unha mesa onde se dispersan as portadas de discos, as dos libros, os vídeos ou artigos dispoñibles de segunda man. O usuario pode recoñecer as portadas dos elementos e dispoñelas en varios modos: lista, pila, cuadrícula ou gráfica. Cun só click de rato sobre as imaxes pódese acceder a máis información sobre os produtos e acceder á páxina da fonte orixe. Por todo isto, oSkope é un proxecto novidoso baseado nun vello anceio dos deseñadores.[/lang_gl] [lang_es]Pocas veces se había conseguido acercar la experiencia de recuperación de información de una base de datos tanto al método cotidiana de rebuscar en una pila de CDs en una tienda de discos,por ejemplo, o a la exploración de portadas en una librería.

oSkope es un proyecto que se sumerge en el complicado mundo de los buscadores aportando una idea que no es nueva pero sí novidosa en su factura. No es nueva porque se trata de la vieja manía de acercar al usuario a la busca digitalizada de elementos a través de una interface que simule experiencias similares de la vida cotidiana, pero sí es novidosa porque de esta vuelta el proyecto no se quieta en una proyección metafórica de elementos visuales que simulan objetos de la realidad sino que, yendo más allá, propone realizar buscas dentro de un espacio que simula una mesa de escritorio.

oSkope cuenta con un motor de busca que le permite a los usuarios elegir entre cuatro fuentes -libros en Amazon, venidlos en YouTube, artículos de segunda mano en eBay e imágenes en Flickr- para luego presentar los elementos en un símil de espacio recoñecible por cualquiera: una mesa donde se dispersan las portadas de discos, las de los libros, los vídeos o artículos disponibles de segunda mano. El usuario pode reconocer las portadas de los elementos y disponerlas en varios modos: lista, pila, cuadrícula o gráfica. Con un sólo click de ratón sobre las imágenes se pode acceder la más información sobre los productos y acceder a la página de la fuente origen. Por todo esto, oSkope es un proyecto novidoso basado en un véselo anceio de los diseñadores.

[/lang_es]

«Haz lo que quieras, donde quieras» empieza a ser una de las filosofías de la Sociedad de la Información. La evolución de las nuevas tecnologías nos permiten acceder a contenidos audiovisuales o desarrollar nuestras tareas profesionales estemos donde estemos. Esta tendencia está provocando la necesidad de implementar software online que a los usuarios desarrollar la tarea que se les antoje sin que sea preciso contar con su propia máquina.

Es preciso desarrollar servicios que permitan a los navegantes hacer a través de la red lo mismo que podrían hacer desde su propia casa. Esto está provocando la proliferación de software online que trata de acabar con la necesidad constante de descarga de programas para el computador, para resolver problemas concretos en momentos determinados.

La falta de conveciónes en la compresión de contenidos audiovisuales (video, audio…) ha dado lugar a una innumerable cantidad de formatos y se hace frecuente la necesidad de conversión de archivos de unos formatos a otros.

Zamzar.com es una aplicación online que permite la conversión del formato de nuestros archivos online de manera gratuita, sin la necesidad de descarga de software.

Teresa de la Hera

A rede é un contedor de información e contidos que se enche a pasos de xigante. A xestión, organización e categorización deses contidos é a única vía para que os usuarios cheguen a eles e non queden esquecidos ou perdidos. Actualmente son moitos os esforzos que os programadores poñen neste senso: o desenvolvemento das folcsonomías e mashups adicados a este fin é exemplo disto.

Sen embargo a innovación e renovación de interfaces faise imprescindible para que o esforzo posto no desenvolvemento destas novas tecnoloxías sexa aproveitado ao máximo.

Liveplasma é un exemplo de como unha boa categorización pode facilitar ao usuario chegar a contidos do seu interese, aos que probablemente non chegaría de facer unha busca persoal cun método tradicional. Iniciativas como esta non son só exemplo das posibilidades de navegación que nos ofrece a rede; senón que evidencian a potencialidade que estas teñen para dar valor engadido aos novos modelos de negocio das industrias culturais, que si o si deben ir emerxendo en Internet.

A compañía Akamai, un dos controladores virutais do tráfico aéreo, permite ver o estado da rede en cada momento a nivel mundial a través da súa aplicación Real-Time Web Monitor. O índice de desviación na medición de Akamai é aceptable xa que conta con 25.000 servidores en 750 cidades ao arredor do mundo, polo que en ocasións manexa os datos do 20% do fluxo total de Internet.

A ferramenta creada por Akamai permite visualizar nun mapamundi interactivo datos coma as cidades coa conexión máis lenta ou as rexións que soportan un maior fluxo de datos. Ademais, ofrece a opción de ver os datos referidos a fluxos en tres sectores diferentes: os portais de noticias, as páxinas de música e as que se encadran no apartado do comercio.

Por Carlos Toural

A organización crea unha web destinada únicamente a que os usuarios podan opinar sobre a imaxe corporativa e facer as súas propostas persoais

O logotipo das vindeiras Olimpiadas en Londres para o ano 2012 segue a xenerar polémica. Pero non é a valoración sobre a pertinencia da elección desta imaxe o que aqui nos ocupa, senon as novas vías de participacón que a organización de London 2012 está abrindo sacándolle proveito a polémica xerada.

London 2012 creou unha web adicada en exclusiva á imaxe das Olimpiadas do 2012. Nela os usuarios poden opinar sobre o logotipo e enviar as súas propostas de deseño. O sorprendente non se reduce tan só a existencia desta páxina, senon que ademais este é o site principal das Olimpiadas do 2012, gardada baixo o dominio www.london2012.org, e dende ela o usuario pode acceder á outra web con contidos do evento, que só se atopa no dominio http://main.london2012.com. Sen dúbida unha forte e arriscada aposta comunicativa que confía na participación cidadá como unha boa ferramenta publicitaria.

Teresa de la Hera

Neste mundo cambiante no que andamos aparecen cada día mil e unha historia que melloran a nosa calidade de vida. Algúns destes experimentos son rotundos fracasos pero outros son éxitos únicos na historia actual. Dúas das persoas máis importantes para que internet sexa o que é hoxe en día, son Niklas Zennstrom e Janus Friis, creadores entre outros de Kazaa e Skype.

Agora preséntannos unha nova ferramenta, fundamentadamentada no audiovisual, que promete ser unha desas cousas que marcarán o inicio dunha nova era. Joost é unha aplicación, que se descarga, e que convirte o ordenador persoal nun televisor á carta. Cunha interface moi sinxela pero elegante, podemos acceder a un completo buscador de programas ou de canles, que nos permiten ver desde unha película de Buster Keaton ata un spot publicitario. Zennstrom e Friis xa saben que a publicidade é importante e por iso non dubidaron en deixar un espazo específico para os anuncios. A verdade é que promete, pero agora falta por ver se estamos dispostos a ver a televisión no ordenador. Un dato que escribre Francis Pisani no ciberpais: o promedio de tempo que pasa un individuo diante de Youtube é de 11,5 minutos, moi lonxe das case catro horas que se pasa un español diante do televisor.

José Pereira

A BBC vén de crear unha liña do tempo da historia británica baseada nunha escala de cores interactiva.

Movernos pola historia británica coma se dun percorrido polo arco da bella se tratara. Iso é o que nos permite o proxecto da BBC. Unha liña do tempo baseada na diferenciación de etapas históricas mediante cores. A interfaz déixanos saltar da Idade de Ferro á época dos vikingos e ver os acontecementos máis importantes que fan referencia a eses anos. Un paseo pola vida das illas que abarca dende o neolítico ata o 2005.

A web, no apartado «Take a Journey», tamén permite facer buscas selectivas por temas. Así, por exemplo, podemos saber como evolucionaron os dereitos das mulleres británicas ao longo da historia ou seguir os adiantos tecnolóxicos que se sucederon no marco das Illas Británicas.

O equipo interactivo da BBC solucionou miles de anos de historia cunha tira de cores, sen dúbida unha innovadora estratexia de deseño.

Carlos Toural

O Grupo Zeta ven de presentar videoyvoto.tv, unha experiencia multimedia que ofrece información sobre as eleccións municipais e autonómicas en formato vídeo

O usuario pode escoller, entre unha lista de diferentes profesionais do Grupo Zeta, ao seu presentador persoal, que a través de un vídeo daralle unha visión profesional do estado das eleccións. Por outra banda a web almacena diferentes vídeos relacionados cos procesos electorais dos diferentes municipios, que poden ser atopados segundo criterios xeográficos, temporais ou de interese da audiencia. Na mesma web os internautas dispoñen dunha ferramenta para poder subir os seus propios vídeos e teñen a posibilidade de calificar a calidade daqueles que xa están colgados.

Sen supoñer unha revolución dende o punto de vista tecnolóxico, videoyvoto.tv, presenta un emprego novedoso da ferramenta Youtube e abre un novo campo de experimentación que mistura o xornalismo electoral coa participación cidadá.

Teresa de la Hera