Hoxe en día, afirmaba Castells, as persoas deben esforzarse en “aprender a aprender en un mundo interactivo”. Deben primar os individuos “autoprogramables”, aqueles que son capaces de adquirir novos coñecementos e recombinalos para poder acceder a unha redefinición laboral, sobre os “xenéricos”, os substituíbles e vulnerables ante os axustes á baixa dos recursos humanos nas empresas, os que carecen da capacidade de reciclaxe necesaria.
Neste senso, e tendo en conta que unha vez as persoas acceden ao mercado laboral contan con pouco tempo para poder acudir a centros de formación presencial, Castells enfatiza a necesidade da existencia de centros que posibiliten unha formación virtual de calidade. Esta formación de carácter virtual permite a reciclaxe continua da forza de traballo polo que os traballadores “xenéricos” terían oportunidades de “reprogramación” e inmersión en novos postos de traballo derivados da súa nova capacidade para adquirir coñecemento e recombinalo coa experiencia acumulada.
